1 million

Views

1 сая

2007 оны эцсийн байдлаар Монгол улсад хөдөлмөр эрхэлж байгаа хөдөлмөрийн насны 1 сая гаруй хүн байдаг бөгөөд харин төлбөрийн карт хэрэглэдэг хагас сая дөнгөж гарантай хүмүүс байдаг гэсэн судалгаа байна. Өөрөөр хэлбэл одоо байгаагаас дахиад хагас сая хүний зах зээл бэлэн байгаагаас дүгнэн 2010 он гэхэд Монгол улсын карт эзэмшигч иргэдийн тоог 1 саяд хүргэх бүрэн боломжтой байгаа юм. 1963 онд Монгол улсын хүн ам 1 саяд хүрч, 2 сая дахь иргэнээ 1988 онд Дархан хотод хүлээж авч байсан бол 2007 онд Улаанбаатар хот маань 1 сая иргэнтэй болж Метрополис хот гэж дэлхий даяар зарлагдсан билээ. 2007 онд Монгол улсын үүрэн утас хэрэглэдэг иргэдийн тоо 1 саяд хүрсэн нь хүн амын өсөлтийг дагаад төрөл бүрийн бизнес амжилттай хөгжихийн үндэс гэдгийг баталж байгаа хэрэг юм. 2010 онд Монгол улсын төлбөрийн карт хэрэглэдэг иргэдийн тоог 1 саяд хүргэж, улмаар Монгол улсыг debt based биш credit based society болгох нь энэхүү салбарт ажилладаг бидний эрхэм зорилго юм. Товчхон хэлэхэд, хэдий картын бизнес эрхэлж буй арилжаа банкууд хоорондоо өрсөлдөж буй мэт боловч бидний хамгийн том өрсөлдөгч нь “бэлэн мөнгө” юм.

Гэхдээ иймэрхүү төрлийн буюу сүүлийн үеийн high-tech дээр суурилсан бизнесийн хөгжил нь манай улсын хууль эрхзүйн орчны хөгжлөөс түрүүлж явж байгаа нь банкуудын хөрөнгө оруулалтын давхардалт, нэгдсэн бодлого үгүй байх, зөвхөн өөрийн инерци, урсгалаар явж буй замбараагүй хөгжлийн дүр зургийг бодит амьдрал дээр үүсгээд байна. Өөрөөр хэлбэл банкууд бие биенийхээ төлбөрийн картыг төлбөрт хүлээж авдаггүйгээс болоод нэг томоохон үйлчилгээний газар гэхэд л 3 АТМ зэрэгцээд архайгаад, нэг томоохон дэлгүүрт гэхэд л бараг 10 шахуу ПОС төхөөрөмж арзайгаад тоосонд дарагдчихсан хэвтээд байгаа юм. Одоо нэгэнт банкуудын хийсэн хэдэн сая долларын хөрөнгө оруулалтыг боль гэлтэй нь биш, эсвэл энэ чигээрээ яваад бай гэлтэй биш, ер нь хүндхэн байдалд Монгол банк ороод буй нь илт.

Эцсийн эцэст бидний хүсээд мөрөөдөөд байгаа зүйл нь Монгол улс дор хаяж 1 сая карт эзэмшигч, орон даяар 10,000 ПОС терминал, 1,000 АТМ-тэй болох юм. Үүний тулд банкууд өөр хоорондоо нягт уялдаа холбоотой ажиллаж олон нийтэд мэдээлэл өгөх, картын хэрэглээнд сургахаас гадна төрийн зүгээс нэгдсэн нэг бодлого чиглэл руу хөтөлж өгөх нь зайлшгүй болов уу.

It is a kind of english version that was edited by Julie and Sumya from UB Post. Thanks for asking me to publish this article on your newspaper.

By V.Ganzorig

Mongolia’s financial sector has seen impressive development in line with the economic favorable condition that grew constantly in the last years. Especially non-cash payment system was a brand new thing to Mongolians some years ago. Now half of the country’s labor force, estimated around half million by the end of 2007, has some form of non-cash payment instrument, according to a financial research institution.

“So, it means that there is more room in the market that we need to compete for as this is implied by the number of cards per inhabitant as well, which is still lower than that of the developed countries,” said a card unit manager of the XacBank.

The number of cardholders was around 600,000 in 2007. Even though the plastic card usage is being increased extensively, effective individual use of the card is another issue. According to Bank of Mongolia’s research, most of the cardholders use their card to withdraw cash rather than for shopping and service.

There are 16 commercial banks in Mongolia, most of which are centered in the capital city Ulaanbaatar, that registered its one millionth citizen last summer becoming a metropolis as well as the number of mobile telephone service subscribers in Mongolia have reached one million this year.

Availability of ATMs (Automated Teller Machine) also greatly increased in the last two years that appealed the use of plastic cards. Presently, cardholders can use ATMs 24 hours daily for cash withdrawals, checking their balances and acquiring some services such as prepaid calling cards. However cash dispensers are meant to save time of the cardholders as they can perform part of the banking services as they can save resources such as personnel, physical branching and paperwork.

But lately a couple of commercial banks started doing double investment into same business area. Two years ago, the Trade and Development Bank had the only network of ATMs nationwide. Now, Khan Bank and Golomt Bank had already installed ATMs in major crowded places like hotel, shops, and post offices. By the end of last month, those banks started not to accept each others’ payment cards at all. This caused installing 2-3 ATMs in one place, and almost 10 point of sales (POS) terminals at one merchant counter by different card issuer banks.

“Now it is difficult to say which bank ATM I should go. Previously everything was so easy that I can use my card in any ATMs to withdraw cash. Now I need to look for that bank which accepts my card,” said a cardholder.